Przyjmuje się, że judo stanowi uszlachetnioną odmianę starej japońskiej sztuki walki. Ponadto, w porównaniu do dawnych systemów walki judo jest odmianą znacznie łagodniejszą, gdyż zostały z niej wyeliminowane elementy, które mogłyby stanowić istotne zagrożenie dla zdrowia, jak i życia osoby trenującej. Judo zostało pozbawione uderzeń oraz kopnięć. Jednak mimo tego, że judo kojarzy nam się z Igrzyskami Olimpijskimi, nie zawsze znajdowało się na liście sportów, w których można było toczyć zmagania. Jak wyglądała droga judo do olimpiady? Zastanowimy się nad tym w dalszej części naszego tekstu.
Czym właściwie jest judo?
Nie będzie chyba przesadą, jeżeli przyznamy, że judo stanowi jedną z najbardziej ogólnorozwojowych dyscyplin sportu, a uprawianie go wspomaga uzyskanie wysokiego poziomu sprawności fizycznej. Możemy tutaj liczyć na rozwój ogólnych mięśni, cech motorycznych oraz ogólną poprawę umiejętności ruchowych. Śmiało możemy zatem judo nazwać sportem, który odpowiednio dostosowane do naszych potrzeb i możliwości człowieka, przyniesie nam wszechstronna korzyści.
Oznacza to więc, że judo rozwija równomiernie wszystkie partie mięśni, dzięki czemu możemy liczyć na kształtowanie i poprawę naszej sylwetki, ale także kolekcję wad postawy. Podstawowym i ważnym elementem, który towarzyszy treningom judo, są ćwiczenia gimnastyczne, a zatem osoby trenujące ten sposób zwiększają swoją gibkość i zwinność, a także uczą się bezpiecznego badania. Zatem śmiało możemy przyznać, że judo i umiejętności, które kształtują trenujący, znacznie przyczyniają się do nabywania skutecznych sposobów obrony przed nieoczekiwanym atakiem.
Wspomnieć również należy, że judo pewnie tylko umiejętności technicznej poprawa naszych aspektów zdrowotnych, ale również ma ona znaczny wpływ na kształtowanie charakteru. Jeżeli treningi będą odbywały się z dużym zaangażowaniem, przyczynią się do samorozwoju oraz kształtowania w nas pozytywnych cech takich jak odwaga, umiejętności skupienia się i słuchania, słuchanie i wykonywanie poleceń, wiara w siebie i w swoje możliwości, systematyczność, czy nawet punktualność. Nie będzie przesadą fakt, jeżeli judo nazwiemy nie tylko sportową realizacją, ale także pokonywaniem wewnętrznych oporów i niektórych barier psychicznych.
Judo a igrzyska olimpijskie
W roku 1964 na olimpiadzie w Tokio Japończycy dostali przywilej, gdzie mogli wytypować jedną dyscyplinę do programu olimpijskiego. Wtedy właśnie nadszedł czas, że tym sposobem męskie judo po raz pierwszy pojawiło się jako dyscyplina pokazowa. Tak naprawdę była to pierwsza azjatycka sztuka walki, która została włączona do programu Igrzysk Olimpijskich. W Tokio toczono walki w czterech kategoriach, a mianowicie >63, >80, >93 i kategoria open. Wtedy też w trzech pierwszych Japończycy nie mieli sobie równych i udało mi się zdobyć wszystkie złote medale. W prestiżowej kategorii open przeżyli jednak spore rozczarowanie, gdyż Anton Geesink, który mierzył 198 cm wzrostu i ważył 110 kg pokonał nie mam pewnego faworyta Akio Kaminagę, zdobywając złoty medal. Japończyk, który zajął drugie miejsce i wcale nie cieszę się ze srebrnego medalu, fakt ten traktował jako osobistą porażkę i próbował nawet popełnić Harakiri. Na następnych igrzyskach w Meksyku, które odbyły się w roku 1968, zawodnicy judo nie mieli sposobności zaprezentowania swoich umiejętności, ale na stałe judo status dyscypliny olimpijskie judo uzyskało dopiero od roku 1972, kiedy to zmagania odbywały się w Monachium. Mowa oczywiście o to do męskim, gdyż w przypadku judo kobiecego nastąpiło włączenie go do programu igrzysk od roku 1992, kiedy to olimpiada odbywała się w Barcelonie. Co prawda wcześniej, w Seulu, w 1988 judo zaznaczyła swoją obecność jako dyscyplina pokazowa, ale na włączenie do programu musiało poczekać. Początkowo walczono w czterech kategoriach wagowych, ale na przełomie lat przepisy się zmieniały, jednak warto wspomnieć, że od roku 1988 całkowicie zlikwidowano kategorię open.
Podsumowanie
Niewątpliwie judo cieszy się dużym zainteresowaniem i chętnie trenują je osoby w każdym wieku. Coraz częściej spotykamy również treningi dla dzieci. W związku z tym, że jest to dyscyplina ogólnorozwojowa, pozytywnie wpływa na postawę, ale również w kształtuje charakter.